Kot Bengalski
|
|
Rasa kota pochodząca ze Stanów Zjednoczonych, powstała w wyniku skrzyżowania dzikiego kota bengalskiego z kotem domowym. Jest zaliczana do grupy kotów orientalnych. Kot bengalski ma wydłużony tułów, który trapezowo wznosi się powyżej łopatek ku tylnej części. W ogólnej budowie jest średni, krzepki i umięśniony, przypomina swoich dzikich przodków. Waży od 3 do 8 kilogramów. Mała w stosunku do tułowia, dłuższa niż szersza o zaokrąglonych kształtach i mocnym podbródku. Wyraźne, wysoko podniesione kości policzkowe i wydatne poduszeczki wąsów. Jej profil charakteryzuje łuk utworzony przez linię czoła i długiego, szerokiego nosa, który kończy się delikatnym stopem w dolnej partii nozdrzy. Głowa bengali utraciła charakterystyczny dla ich dzikich przodków wąski i smukły kształt, obecnie bardziej przypomina głowę kota abisyńskiego lub domowego. Wysoko osadzone, szerokie u nasady, powinny być małe lub średnie, krótkie, o zaokrąglonych końcach. Z profilu sprawiają wrażenie czujnych i nasłuchujących, ponieważ są delikatnie pochylone do przodu. Duże, owalne (choć dopuszczalny jest także lekko migdałowaty kształt) i szeroko rozstawione. Mogą przyjmować barwy: złotobursztynową, żółtą, brązową lub zieloną. Średniej długości, żylaste, zakończone okrągłymi łapami. Tylne nieznacznie dłuższe niż przednie, dobrze przystosowane do wykonywania skoków. Średniej długości, gruby, zwężający się ku czarnemu, stożkowatemu końcu. Futro bengali ma krótki włos (dłuższe dopuszczalne tylko u kociąt), jest gęste, jedwabne w dotyku, ściśle przylega do ciała i błyszczy (jest to tak zwany efekt glitter, który występuje jedynie u przedstawicieli tej rasy). Cechą charakterystyczną leopardety jest umaszczenie w formie cętek, które przyjmują różne kształty (m.in. owalne, półksiężycowe, przypominające odcisk łapy) i wielkość, jednak ostateczny wzór widoczny jest po ukończeniu przez kota sześciu miesięcy. Na grzbiecie plamki formują się w łańcuchy, dopiero w dolnej części tylnych łap i na przednich kończynach przyjmują postać prążków, które znajdują się również na ogonie. Jaśniejsze (czasem nawet białe) ubarwienie pojawia się na podbródku, piersi, brzuchu, poduszeczkach z wąsami oraz wewnętrznych stronach ud. O dzikich korzeniach tych kotów świadczą poprzeczne paski na policzkach i szyi, a także charakterystyczny znak litery „M” na czole. Leopardeta może występować we wszystkich odmianach barwnych, jednak w hodowlach najczęściej można spotkać następujące: charcoal (węglowy) – czarne cętki i pręgi na szaroniebieskim tle; lampartowa – czarnobrązowe znaczenia na tle w ciepłym kolorze (od pomarańczowego do piaskowego); marmurkowata (marbled) – brązowe tło, na którym znajdują się duże, rozlewające się i ciemniejsze na brzegach niż w środku plamy; sorrel – tło jest żółtopomarańczowe, natomiast cętki ciemnobrązowe; śnieżna – tło o barwie kości słoniowej, a także charakterystyczna brązowa plama na tylnej stronie uszu. /> |
|||
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL